Driezinnenverhaaltjes zijn handig om complete boekwerken met kop, midden en staart, vast te leggen in een ultracompacte vorm. Bijzonder nuttig om ideeën onderweg te noteren en als je meer tijd hebt uit te werken tot een compleet verhaal, of om later in verwondering over je eigen absurde hersenspinsels naar te staren. Ook is het aardig om meerdere basisverhalen uit te werken en met elkaar te verweven tot een meer complexe vertelling.
Wat vinden jullie bijvoorbeeld van dit eigenaardige gewrocht:
De vele sproeten op zijn bleke armen kwamen tot leven en vormden woorden. Hij deed wat ze hem vertelden te doen: goede handelingen, onzinnige en ook kwaadaardige. Toen alles wat hij had gedaan met elkaar in verband viel, vielen ook de sproeten stil.
Een wat normaler, maar misschien juist daarom wat minder origineel idee:
Het jongetje stond alleen langs de kant van de weg, met een vuile teddybeer in zijn armen geklemd. De oude vrouw was geschokt door zijn kinderlijke verhalen waarin ze verwaarlozing herkende en nam het kind mee. De ouders van het jochie zochten jarenlang tevergeefs naar hun zoontje en liepen hem uiteindelijk voorbij zonder hem te herkennen.
En een aardig basisscenario voor een film, die spannend of juist lekker fout kan uitpakken:
De stadstrein rijdt langs het vertrouwde spoor, elke dag opnieuw. Niemand beseft dat Harm Jacobs, de onopvallende machinist, niet altijd dezelfde man is. Drie op elkaar lijkende mannen, elk met een min of meer solitaire functie, vallen voor elkaar in als ze een alibi nodig hebben – een van hen is Harm Jacobs.
(Natuurlijk is Harm Jacobs een fictieve naam. )
Een kort verhaaltje als deze kost maar weinig moeite en inspiratie. Een grappige inval, een boeiende situatie of een mooie zin brengt het creatieve proces al op gang. Veel meer dan een kickstart is er niet voor nodig.
Welk van deze drie verhaaltjes vinden jullie het leukste? Laat het me weten!
Cat Hil 
Bij de mini-verhalen 2 en 3 had ik al meteen een heel verhaal voor ogen.
Juist omdat mijn fantasie bij de drie zinnen van verhaaltje 1 niet tot leven kwam, zou ik graag zien hoe jij een verhaal over de sproeten tot leven kan brengen.
Bedankt Jacques, voor je input. Ik geloof dat ik nu wel verplicht ben om dat sproetenverhaal te gaan schrijven, ha ha! We zullen zien.
Dank je wel, Isis, leuk om te weten!
Mijn bijdrage:
Verhaaltje 1 moest ik nog een keer goed doorlezen voor ’t kwartje viel…deze deed me persoonlijk ’t minste alhoewel er een hoop psychologische treurnis achter deze drie zinnen schuilgaat, waarschijnlijk.
Verhaaltje 2 vond ik ’t mooiste;ontroerend en-hoe lullig ook- van de oude vrouw kan ik me zo voorstellen dat ze heeft gehandeld naar haar eigen goeddunken.
Mooi en krachtig verteld in die paar zinnen!
Verhaaltje 3 vraagt ook, zeker net als verhaaltje 1, naar meer tekst en uitleg…als lezer ben ik wel benieuwd geworden.
En nu ga ik ’s je Koninginnedag 2012 stukje lezen!